FUSHA SPORTIVE NGA SOT MBAN EMRIN
” DALI FARRUKU “
Z. Dali Farruku ka lindur në fshatin Urakë, Njësia Administrative Rukaj, dhe është i datëlindjes 18 Janar 1957. Ai ka filluar futbollin që në klasë të 5 me pionerët. Dhe në vazhdim luante si portier me klasat sportive të shkollës “Pjetër Budi”, kur në Spartakiadën e Pionierëve, e cila zhvillohej në Lezhë, Daliu u aktivizua si mesfushor i majtë. Më pas, ka luajtur me fanellën e Ajaksit, pasi në Burrel për të imituar klubin holandez, në një ndeshje kampionati, skuadra del në fushë me bluzën e ngjashme me atë të Ajaksit.
Shpërthimi surprizë që do të hapte një faqe të re të historisë së klubit, qytetit, do të vinte pas pak vitesh. Edicioni i vitit 1980, skuadra ka siguruar kryesimin në grup, bashkë me të edhe ngjitjen në Kategorinë e Parë. Shumë shpejt, nga fusha me terren të kuq, ndërtohet stadiumi që shoqërohet me miqësoren në përurimin e tij: “31 Korriku”-“Partizani” dhe pas saj ajo zyrtare, e para në kampionat: “31 Korriku”-“Besa” 2-0, me dy gola spektakolarë të Farukut.
Dali Farruku ka shënuar rreth 230 gola gjatë karrierës së tij, në ndeshje miqësore dhe ndeshje zyrtare. Madje, në sezonin 1983-’84 renditet në listën e goleadorëve me 14 gola.
Z. Farruku ishte i gjatë vetëm 176 cm, me aftësi individuale të jashtëzakonshme, nuhatës, goditës nga çdo distancë e pozicion me të dyja këmbët; i shkathët, triblues, i shpejtë, i paparashikueshëm, me intuitë të lindur, një futbollist i admirueshëm. I pëlqyer nga trajnerët me dëshirën për ta pasur në skuadër, siç ishte rasti kur në vitin 1977, në Tiranë, zhvillohet Spartakiada e 7 Korpuseve kryesore të Ushtrisë.
Sezoni 1987-’88 ka një të papritur dhe kthesë në karrierën e Farrukut, aq më shumë të mjedisit Matjan, kur një lojtar aq popullor dhe i njohur i zonës, qytetit dhe klubit largohet për të luajtur në Lushnjë. Një transferim i rrallë për kohën, pasi një mekanizëm i tillë për lojtarët ende nuk funksiononte në Shqipëri. Shkak u bë një mik i tij lushnjar Llukan Jani, tifoz, që punonte si revizor në tregti në Burrel, i cili jep idenë dhe këmbëngul për një lëvizje të tillë.
Nga viti 1987-1994, në harkun e shtatë sezoneve myzeqare, në tri vitet e para ai luajti si mesfushor, ndërsa pjesën tjetër si mbrojtës i lirë. Bashkë me trajnerët Sefa-Mone, stafin, mjekun, masazhatorin dhe me Artan Banon, Dalipin, Malkon, krijuan një skuadër shumë rivalizuese e të frikshme për kohën.
U largua më pas te Laçi, Besëlidhja, Partizani, për t’u kthyer sërish në Lushnjë në vitin 1996, kur Daliu ishte kthyer në Burrel.
Ka marrë disa medalje, si:
– “Naim Frashëri i Parë:”
– “Mjeshtër i merituar Sporti”
– “Qytetar Nderi”
– Dekoratë nga FSHF me rastin e 80- vjetorit të FSHF.
Dali Farruku u nda me futbollin në takimin “31 Korriku”-“Lushnja” 3-1 pikërisht më 12 shtator të vitin 1998, duke ia dorëzuar fanellën të vëllait, Xhelali. E la kur ishte 41 vjeç (një rast i rrallë) pas një karriere të ndarë në tri faza: Futbollist me “31 Korrikun”, pastaj “Traktorin” dhe lojtar e trajner me “Burrelin” deri në vitin 2006, kur u shkëput përfundimisht. Prej disa vitesh jeton në Tiranë, bashkë me familjen dhe tre fëmijët: Spartakun, Edën dhe Alvaron.
